Oblomov : "Tembelliğin Simgesi"

Kitap Adı: Oblomov

Yazar: İvan Gonçarov

Yayınevi:Türkiye İş Bankası Yayınları

Sayfa Sayısı: 619 Sayfa

Benim Puanım: 7 /10

Oblomov’ un çıkış noktası 1849 yılında yayınlanan bir dergide Gonçarov’ un imzasını taşıyan “Oblomov’un Rüyası” dır. Ardından yazar 1857 senesinde Oblomov adlı eserini bir ay gibi kısa bir sürede tamamlıyor. Oldukça kısa bir sürede yazılan bu roman için Gonçarov’ un “ Bu büyük romanın bir ay içinde yazılması belki de imkansız görünür. Ama unutmayın ki, bu eseri yıllarca kafamda taşıdım ve onu sadece kağıda geçirmek kalmıştı.”  Sözü bana “Başlamak, işi bitirmenin yarısıdır.” Sözünü hatırlattı.

Bir de Gonçarov’ un literatüre kazandırdığı “Oblomovluk” kelimesi var. Sanırım kitabı okumayanlar dahi bu kelimeye biraz olsun aşinadır.

Oblomov’ un Konusu

Oblomov, -kitabın adından da anlaşılacağı üzere- baş kahramanımız, adeta tembelliğin bir simgesi. Oblomov, babasından miras kalan çiftlik ve kendisi adına çalışan yaklaşık 300 köylüsü olan bir Rus soylusu.  Oblomov’ un can dostu, hatta bana göre çevresindeki en iyi adam olan Ştoltz ise bir Alman’dır. Tanıştıkları günden beri Oblov’ un bir şekilde arkasını toplamış, başı sıkıştığı durumlarda imdadına yetişmiştir. Oblomov’ un aksine, Ştoltz hayatta daima çalışmayı kendisine amaç edinmiş, çalışkan, başarılı ve zeki bir kişidir. Öyle ki Ştoltz, Oblomov’ u bu tembellikten ve tembelliğinin neden olduğu durumlardan kurtarmak için çok uğraşmıştır. Kitabın bir diğer karakteri ise Olga. Oblomov’ un hayatı boyunca aşkı tattığı, uğruna kendini değiştirmeye başladığı kadın. Ancak Oblomov tembelliğinden aşkı bile yaşayamıyor.

Kitap nasıl ilerledi, bana neler kattı?

Bu kadar sayfa kitap hele bir klasik nasıl biter demeyin. Denedim onayladım bir haftada su gibi akıp gidiyor. Her kitabı okumaya başladığımda kalktığımda kaç sayfa okuduğumu gördükçe kendime hayret ettim resmen.

Bana ne kattığına gelirsek, ciddi anlamda tembelliğimin üzerinde olduğu bir dönemde bu kitabı iyiki okumuşum. Tembelliği abartmanın hayatı kaçırmaya neden olabileceğini, insanın hayata dair bir amacının olması gerektiğini bana bir kez daha anlattı. Kitabın anlatımı o kadar yumuşaktı ki, sanki gözlerimin önünde Oblomov bunları yaşadı ve ben de izledim.

Bana başka bir katkısı da daha önce hiç okumadığım Rus Edebiyatı’ nı hayatıma kazandırdı.  Sanırım bu edebiyat türüne güzel bir başlangıç yaptım.

Ayrıca Okuma Şenliği Kış 2013 ‘ te okuma listemde 4. Kategori için(600 sayfadan uzun bir kitap okuyanlara) bulunan Oblomov, bana 15 puanı kazandırdı :)

Kitaptan Alıntı

İçinde, hiç uyanmadan kalmış, biraz kurcalanmış, fakat hiçbiri sonuna kadar işlenmemiş birçok yetenekler olduğunu acı acı seziyordu. İçi yanarak anlıyordu ki, onda gömülü kalmış iyi ve güzel bir şeyler vardı; belki çoktan ölmüş, ya da bir dağın derinliklerindeki altın gibi saklı kalmış olan bu hazine çoktan meydana çıkmış olmalıydı. Ama öyle derinlerde kalmış, üzerine öyle pislikler yığılmıştı ki... Sanki dünyanın ve hayatın ona verdiği nimetleri birisi çalmış ve yine kendi ruhunun derinliklerinde bir yere gömüp bırakmıştı. Sanki bir güç onu hayat meydanına atılmaktan, iradesini ve zekâsını alabildiğine açılıp harcanmaktan alıkoyuyordu. Sanki gizli bir düşman, daha yola çıkarken onu ağır eliyle yakalamış, insanlığın doğru yolundan uzaklara fırlatmıştı...